Luister naar je vader!

Luister naar je vader!
Door E. 26 juli 2010 ©
(Op 30 juli 2010 eveneens geplaatst op www.fok.nl)

Zomaar de kop van een recentelijk nieuwsbericht: Brit steekt zoon dood om afhaalmaaltijd. Een 74-jarige Brit heeft zijn 44-jarige zoon doodgestoken, omdat hij de verkeerde afhaalmaaltijd had meegenomen. Hij wilde Chinees, maar kreeg in plaats daarvan kip en patat. De man is onlangs veroordeeld tot vijf jaar cel. Als ik dat lees word ik heel nieuwsgierig. Wat beweegt zo’n man, vraag ik me dan af.

Het gaat immers wat ver, je zoon doodsteken om een verkeerde maaltijd. Maar ik kan me de woede wel voorstellen. Als ik me heb verheugd op Chinees en ik krijg kip en patat, dan ben ik op zijn zachtst gezegd ook zeer teleurgesteld. Je bent 74-jaar en ’s ochtends vroeg wakker geworden met een enorme hunkering naar Chinees. ‘s Nachts onbedoeld je hele kussensloop onder gekwijld vanwege die orgastische droom over dat eten uit de Chinese keuken.

Vooraf Pangsit Goreng, gevolgd door Hak Tjieuw Ngau met Bami Goreng en Sambal Roedtjaksaus. Of wellicht Wan Tansoep met als hoofdgerecht Tja Sieuw met Mihoen. In je droom doe je je tegoed aan de buitengewoon smakelijke Tsiu Yim Ha en Cheung Pau San Shang. Vanaf half zes ’s ochtends denk je al aan Chinees. Je wordt als oudere man nu eenmaal vroeg wakker. De hele dag zie je in alles Chinees. Je ruikt continu de dampende geuren van de Chinese keuken. Het draait nu uit op een obsessie. Je wordt bijna zelf Chinees.

Het zit je als alleenstaande 74-jarige man al niet mee. Vrouw dood en zelf zie je ook het einde naderen. Geen vrouw, geen seks, je weet niet hoe internet werkt en dan een weerzinwekkende goesting naar Chinees. Blijkt dat je net buiten de regio van de bezorgchinees woont. En zelf afhalen zit er ook niet in omdat je slecht ter been bent en niet meer mag autorijden. Maak je er zelf een eind aan, of laat je de natuur haar gang gaan? Je bent te laf om het zelf te doen, dus ga je maar weer in je schommelstoel zitten. Je probeert de krant te lezen, maar je bent half blind en gisteren op je enige leesbril gaan staan. Al kon je de krant lezen, je krijgt dat verdomde verlangen naar Chinees toch niet uit je hoofd. Al fantaserend over Chinees kom je de uren langzaam door.

Koken kan je niet, dat deed je vrouw altijd. Dus ’s avonds drie gortdroge boterhammen met bruine suiker naar binnen gewerkt. Het smaakt niet. Je denkt heel hard dat je Chinees aan het eten bent, maar ja, zo werkt het niet. Je zit de droge kost weg te spoelen met koude oploskoffie. Sinds de dood van je vrouw heb je geen fatsoenlijk bakje koffie meer gedronken. Je hebt ooit geprobeerd koffie te zetten, maar ook dat bleek geen daverend succes. Je hebt nooit geweten dat er een koffiefilter in het apparaat moet.

En dan realiseer je je ineens dat je een zoon hebt. Die komt morgenavond voor het eerst in zeven maanden weer langs. Je belt je zoon en geeft hem de bestelling door. Dit houdt je weer op de been – een zoon die morgenavond Chinees komt brengen. Je beseft dat je in opperste staat van verrukking raakt bij de Chinees in het vooruitzicht. Nu alleen nog even de aankomende nacht en volgende dag doorkomen, onderwijl alleen maar denkend aan Chinees, Chinees en nog eens Chinees. Zo blij als een kind met dat wat komen gaat.

Het is inmiddels morgenavond geworden en de deurbel gaat. Je zoon staat aan de deur met een plastic tas met Chinees. Je bent al jaren niet zo opgewekt geweest. Even voel je je weer die jonge man van vroeger. Opgetogen gris je het tasje uit handen van je zoon. Voor een kort moment kijk je intens van geluk naar de inhoud van het tasje. En dan zie je het: kip en patat…

Vijf jaar cel? Ik pleit voor vrijspraak.


E.